De aankomst

Volgens het radioprogramma De Proloog van de VARA droomt iedere wielerliefhebber (met of zonder fiets) er geregeld en schaamteloos en al dan niet hardop van dat hij zelf een ongekend glorieuze overwinning behaalt. Vroeger ja, vroeger. Wat gebeurt er als ik me nu laat gaan?

De allerlaatste rit, de allerlaatste berg,
op de top van de Col du Ciel
ligt de finish, wie vandaag wint
wint de Tour

en ze zitten allemaal in de kopgroep:
van Petit-Breton,Thys, Bottechia,
Coppi, Bartali, Anquetil tot Merckx,
Hinault, Indurain en Contador,

nog 16 km maanlandschap,
nog 16 km aan 11% ,
op naar de 3400 meter,

ik, de nietige, de wielertoerist met
altijd tegenwind, sluit aan en ik
voel me o zo goed,

dansend ga ik de allergrootsten,
de goden zelf voorbij,

achter mij wordt gehoest,
gezwoegd, gevloekt

achter mij wordt gestreden,
geleden, gebeden,

kilometers lang
en rijen dik klinkt
het applaus,

gedragen door mijn dromen
loop ik steeds verder uit,

ik trap de eeuwige ranglijst uit haar
voegen, het wordt me geel voor
ogen, ik hoor de engelen
zingen over eeuwige
roem,

minzaam zal ik juichen,
de rondemiss zal ik voorzichtig
maar innig zoenen,

de hordes journalisten zal ik
telkens weer vertellen
dat ik stijf sta van
visioenen


Miel Vanstreels