voetballers kermen, vervloeken
de goden bij de geringste fout
renners zijn gesneden
uit een harder hout – zij zeggen
vanuit een ziekenhuisbed:
‘ik heb nog geluk gehad’
en hun bekken is gebroken
we zagen hem plots links in het gras,
dwars over het baantje en tot slot
te pletter tegen een rots – zijn fiets
schoot in de afgrond dankzij
de perfect afgestelde klikpedalen
onbewogen lag hij daar te trots
om luid te janken, niet meer bij machte
een vuist te ballen naar het lot,
naar een god
renners spreken al van een terugkeer
in het peloton, ze vinden het jammer
voor hun ploeg die voorbeeldig werkte
en zie: de leider komt als een vriend
en wenst hem ontzet alle sterkte
een concurrent minder, zou je zeggen,
maar zo zien renners het niet:
zij leven van concurrentie, daarom
toont de leider zijn kameraadschap en verdriet
Staf de Wilde
