Mijn kale kop

Drommen fietsers bevrijden zich
uit het klamme bos, in bonte
kleuren jagen ze op mijn kale kop.

Auto's en camara's volgen hen
op weg naar de verwezenlijking
van hun droom bij het ontwaken
voor mijn troon in de wolken.

Petrarca, Kal, zelfs Tim Krabbé
effenden het pad naar mij nog
heel alleen en lieten zich slechts
leiden door de stilte om hen heen.

Dus laat toch die camera van uw
Laura die het licht van uw ogen
langzaam doven ziet zoals eens
Tom Simpson voorgoed zijn ogen
sloot in de maanwoestijn van
zijn heldenmoed.

Laat u liever leiden door
bescheidenheid en kom tot
mij in nederigheid.


Harmen Malderik