Gelost

hij zakte uit de zuigkracht van de waaier
sneed de polsen aan de wind de aders blauw
gemerkt tot in zijn diepste poriën

maar meter na meter verdween hij met
kompanen naar de achtergrond waar strijd
om winst of verlies niet meer telde

minder dan het overleven tussen de zwakste
schakels van deze rit midden tussen volgauto’s

hij wist zijn moeder met nat washandje
vergeefs wachten voorbij de finishlijn


Kees van Meel